In navoling van meisje voor een week dachten wij een verder na over aanspreekvormen. Nu onze Sky had aangegeven dat hij het eigenlijk fijner vond om als meisje te worden aangesproken, was dat dan niet iets wat we wat verder zouden moeten doortrekken?
Thuis probeerde ik wat meer genderneutrale vormen uit, en deed mijn best om specifieke taal te vermijden. Zo probeerde ‘kinders, eten!’ in plaats van ‘jongens’, heette Sky gewoon Sky in plaats van ‘je broertje’ als ik Finnley aansprak en werd princess boy*) gewoon princess. Ik probeer er ook wat meer op te letten dat ik aan andere mensen en kinderen niet meteen een geslacht verbind. Al moet ik wel zeggen, ik vind het moeilijk. Jaren en jaren van indoctrinatie, gecombineerd met de aangeboren neiging tot indelen waar wij mensachtigen mee op de wereld komen maken het NIET indelen van mensen in hokjes nog lastig. Vaak heb ik al ‘die mevrouw’ of ‘dat jongetje’ gezegd eer ik me bedenk dat het ook wel anders zou kunnen zijn, en dat, juist ik, zou moeten weten dat uiterlijkheden niet alles zeggen. Continue reading Sociale transitie?
