Ik schreef in januari dat papa Jurre en ik gingen scheiden. Dat uit elkaar gaan duurt even (iets met vrij veel documenten met veel te kleine lettertjes waar je je eerst moet doorploeteren voordat je het kunt indienen), maar in de tussentijd werd er wel naar huizen gekeken voor Jurre. Hoe gaat het nu eigenlijk allemaal in Huize van Delft, en wat heeft verhuizen met onderbroeken te maken?
Continue reading Verhuizen met onderbroekenCategory Archives: Thuis
alles rondom ons huis en de opvoeding daar
Transgender tijdens de corona crisis
We zitten nu een tijdje met zijn allen huis in deze intelligente lockdown. We werken en scholieren thuis, houden braaf afstand, wassen onze handen en wandelen met onze honden niet meer massaal in natuurgebieden. We leven als land mee met de mensen in de zorg, en proberen te genieten van de zon die de Goden dan tenminste nog onze kant hebben weten te krijgen. Naast alle ellende rondom besmetting met het Corona virus en volle ziekenhuizen en whatnot spelen zich ook allerlei andere ellendes zich af. Zo is alle niet-urgente zorg uitgesteld. Dat heeft gevolgen voor veel transgender personen. Ook zitten we al best een tijdje met zijn allen thuis, heerlijk op elkaars lip. Dat moet haast wel een recept zijn voor veel ellende toch?
Continue reading Transgender tijdens de corona crisis
(Kerst)stress, wat te doen als je er even doorheen zit
Het zijn bijna de feestdagen. Tijd voor familie en gezelligheid. Samenzijn en bezinning. Mogelijk ga je die kerk in het dorp weer eens vanbinnen zien waar je anders nooit komt, en zingen over lichtjes in het duister. Trots zijn als de kinderen hun kerstspel opvoeren. Er allemaal op hun kerstbest uitzien tijdens het kerstdiner op school. En op de scouting. Waar je nog wel even wraps en kerststerren voor moet knutselen. Trouwens, had je niet ook nog een borrel op je werk? Dat werk, waar je overigens niet meer heel goed aan toe komt omdat je deze week twee keer vroeg thuis bent gekomen omdat de therapeut van de jongste nog even dat afsluitende gesprek wilde plannen voor de feestdagen en de fysio die alleen die week kon omdat ze daarna drie weken met vakantie ging. Had je overigens die kerstschoenen al geruild bij de winkel? De school al gebeld om die afspraak eindelijk eens te plannen om over ander werk voor je chronische verveelde kind te praten? De vaatwasser al ingeruimd en de was gedaan?
Continue reading (Kerst)stress, wat te doen als je er even doorheen zit
Gedachtenspinsel: Kan een hond transgender zijn?
Toen Sky heel klein was hadden we een labrador. Toen die ongelukkig overleed had ik geen zin om een pup zindelijk te maken met een kruipende peuter in huis, en kwam het aanschaffen van een viervoeter wat meer op de achtergrond. Ik was aan het wachten op het perfecte tijdstip. Moesten de kinderen niet wat ouder? Het seizoen wat minder nat? Aan de andere kant zou een hond wel een heel mooi maatje kunnen zijn voor onze kinderen. Vooral ons, soms wat door haar slechte zelfbeeld gekwelde, genderkind zou best wel eens baat kunnen hebben bij een haarbal in huis om mee te knuffelen en je verhaal aan kwijt te kunnen. Daarbij was zo’n hond die je regelmatig uit moet laten niet de perfecte manier om onze stuiterballen op regelmatige basis naar buiten te sturen?
Continue reading Gedachtenspinsel: Kan een hond transgender zijn?
Boek review: Plafondmeisje
Ergens vorig jaar zag ik op de boekentafel van Transvisie een boek liggen. ‘Plafondmeisje’ heette het, met op de voorkant een speelse tekening van een onderstebovenmeisje wat aan het plafond hangt. Achterop lees ik dat het een boek is dat ‘op een speelse manier vertelt hoe het voelt om anders te zijn’ en dat het boek ‘buiten de lijntjes kleurt’. Mijn interesse is meteen gewekt. Ik hou wel van een beetje de grenzen van de lijnen opzoeken. De volgende dag al brengt de postbode ons het boek, wat we in de dagen erna samen voorlezen aan mijn kroost voor het slapengaan. Tijd om eens een recensie te schrijven waarom je dit boek van Fram Bamburst vooral aan je kinderen moet voorlezen.
Continue reading Boek review: Plafondmeisje
Tot aan de maan en terug
Ik heb een hekel aan haast. Omdat ik wel hou van op tijd komen is onze oplossing voor een rustig ochtendritueel dat we heel vroeg opstaan. Na de wekker om kwart over zes gaan we dan eerst knuffelen in het grote bed en is er daarna alle tijd om langzaam richting het ontbijt te druppelen. Een half uurtje eerder opstaan om dan de rode maan te gaan bekijken vanuit ons zolderraam leek dan ook niet al te veel moeite op deze koude maandagochtend. De bloedmaan is een maansverduistering die in een hoop oude verhalen figureert, en terwijl ik Jurre zover kreeg om het statief van mijn camera te gaan bevrijden uit ons bevroren schuurtje mijmerde ik wat over de maan en de liefde.
Continue reading Tot aan de maan en terug
Kerstmis voorbij.
Ineens is het bijna tweeduizendachttien. Voor mijn gevoel was het gisteren dat ik voor een afspraak bij het VU zat en me voornam er een stukje over te schrijven. Ergens daarna werd ik geveld door een hele zware griep en gingen we daadwerkelijk echt verhuizen, en nu zit ik op het randje van het nieuwe jaar op de grond voor de deur van de Ikea. (Je zal maar op zaterdag schroefjes en boutjes nodig hebben. Geen handige dag, zoals Youp van ‘t Hek jaren geleden al zei, en dus besloot ik gewoon heel vroeg te komen om me een plekje bij de service balie te garanderen. Omdat wachten van te voren blijkbaar minder erg is dan wachten in de rij bij de balie..) We zijn verhuisd, en spenderen nu onze dagen in een huis vol dozen, rare geluiden (trappen met kasten eronder kraken veel meer!), open deuren voor katten die ineens de hele dag binnen zitten en een keuken waarin alles nog kwijt is (had jij niet de scharen gezien in die ene doos met ‘berging’ erop? Of hebben we dat naar de zolder verscheept?). Jurre is inmiddels vergeten hoe zijn werk eruit ziet, omdat alle dagen gevuld lijken met het bouwen van kasten en het boren van gaten.
Tussen dat alles zouden we bijna vergeten dat er nog andere mensen in het huis rondlopen, mensenkinderen zonder permanente schroevendraaier in hun hand en accuboormachine aan hun riem. Continue reading Kerstmis voorbij.
Het vergeten kind.
Vorige week schreef ik over de genderkeuzes en wat ik daar van vond. Ik legde bloot dat ik altijd en eeuwig zeker wil zijn dat de weg die ik voor mijn kinderen uitkies de goede is, en dat ik me af en toe goed zorgen kan maken of we wel de juiste kant op voeren met ons bootje. Ik vertelde dat Sky graag Skylanne wilde heten en dat wij daar langzaam aan steeds meer aan begonnen te wennen. Dat ‘zij’ zeggen nog een beetje vreemd voelde, maar dat we steeds meer overtuigd waren van de juistheid van de weg, en zelfs een motor aan de kano hebben gemonteerd om Sky haar bootje bij te houden. Maar waar ik het helemaal niet over heb gehad is dat we eigenlijk iemand een beetje vergeten. Iemand die denk ik vaak vergeten wordt als er in het gezin zaken aan de hand zijn met één van de kinderen: Het Brusje.*) Continue reading Het vergeten kind.
Sky verjaart – een terugblik
Vandaag is het Skylar’s zesde verjaardag. Het is groot feest. Moeders gaat aan de slag met het maken van taart, er komen slingers en ballonnen, cadeaus en knuffels. Voor volgende week is er voor vriendjes en vriendinnetjes een partijtje in de plaatselijke geitjes boerderij gepland en morgen komen vrienden en familie onze man feliciteren met zijn verjaring. In het kader van zijn toetreding tot het zesjarigen gilde leek het me leuk om een blogje te wijden aan een terugblik op mijn genderkind. Continue reading Sky verjaart – een terugblik
Veranderen voor een ander?
‘Mama, ik wil geen meisje meer worden, ik word een jongen. Ik moet op voetbal en turnen en dan ga ik mijn haar heel kort knippen.’
Sky kwam naar me toe gerend op een zaterdagochtend aan het eind van een verjaardagsfeestje bij een vriendje.
‘Oké lieverd, erm.. Hoe was het feestje?’ ‘Leuk! We hebben maskers gemaakt en gespeeld en Angry Birds geschoten en chips gegeten én taart én snoepjes en ik heb ook nog een zakje gekregen om mee naar huis te nemen!’ We lopen samen naar de auto en ik gesp mijn stuiterende vijfjarige vast in zijn stoeltje terwijl hij ondertussen alvast probeert de snoepjes open te maken uit het uitdeelzakje. ‘Hey schat, hoe zit het nu met dat turnen en dat voetballen?’ ‘Nou, dat zeggen Jantje en Pietje, dat ik op voetbal en turnen moet. Als ik een jongetje word dan gaan ze vriendjes met me zijn. Dus ga ik mijn haar kort knippen, met streepjes erin, net als Jantje.’
Dit is zo’n moment waarop ik even niet weet wat ik moet zeggen. Continue reading Veranderen voor een ander?
