Mogelijk is het u opgevallen, maar ik heb een erg groot kind. Lange benen, grote voeten, en zo rap uit de kindermaten gegroeid dat er voor een zesjarige Sky al geen Frozen schoenen meer te krijgen waren. We denken na over of het remmen van de groei niet wat zou zijn, maar dat is voer voor een haal ander blogje. Nu is het zomer en moeten er nieuwe kleren. En in het bijzonder: een nieuwe bikini. Laat ik meteen maar met de deur in huis vallen: dat is nogal een dingetje als je transgender bent.

Transgender en een bikini kopen

Ooit repte ik al over de zoektocht die de juiste onderbroek voor je genderkind kopen heet, maar die valt feitelijk in het niets bij het vinden van een bikini. Ondergoed zit, je zou het zomaar denken als je de naam ziet, namelijk ónder je kleding. Waar (zolang je niet al te vaak ondersteboven aan een rekstok gaat hangen) niet heel veel mensen dat zien. In tegenstelling tot een badpak of bikini, waar je mee in een zwembad of op een strand rondhopst met verder niet zo heel veel over heen aan, en waar iedereen je kan zien.

Hekel aan zwemmen

Daar wil ik dan meteen wat over kwijt: een heleboel transpersonen hebben een hekel aan zwemmen. Of liever, niet perse aan plonzen in water of het strand, maar de ménsen rondom dat water of dat strand. Je bent zo in je bijna-nakie namelijk nogal kwetsbaar, en in volle glorie te bewonderen. Inclusief de glorie (of het gebrek daaraan) in je zwembroekje. Het zal u misschien verbazen, maar de meeste transmensen willen helemaal niet als trans gezien worden. Ze zijn het liefst als ieder ander, en doorgaan voor ‘normaal’ (Ook wel passing genoemd) is bijzonder gewenst. Met een bobbel in je broek naar het zwembad, of met de borsten die Moeder Natuur nog op je heeft losgelaten het strand op is mogelijk niet iets waar je je heel prettig bij voelt. Dat een beetje transgender dan ook nog  wel eens opmerkingen krijgt van mensen die die bobbels op allerhande plekken niet bij de heersende norm vinden passen maakt dan helemaal dan ze dat zwemmen maar gewoon achterweg laten.

Ik heb een waterrat

Terug naar Sky. Die is negen, en niet bang voor water. Ze sprong als tweejarige met de armpjes in de lucht van de duikplank af, achter haar grote broer aan, mij in angstzweet op de kant achterlatend toen bleek dat dat heerlijke water een vlindertje zó van haar arm had gerukt. We wisten niet hoe snel we een zwemvest moesten kopen met degelijke rits, en hadden haar een uur na haar vierde verjaardag op de wachtlijst voor de zwemles gekletst.

Toen wij voor het allereerst een badpak kochten was ik eigenlijk alleen maar bezig met de vraag of alle piemelstukjes wel in dat miezerige stukje stof zouden passen. Toen bleek dat het eigenlijk beter paste dan ik dacht was ik er gauw mee klaar en mocht Skylanne kiezen wat ze wilde. Zij zat er namelijk niet zo mee, met wat mensen dachten. Of dan tenminste niet van wat die mensen dachten van een badpak.

Badpak=meisje

Dat ze er met haar mooie lange haren verder als een meisje uitziet helpt mee. Dat piemels van negenjarigen nog niet heel bijzonder veel ruimte behoeven ook. Alhoewel.. Er moet gezegd, veel mensen kijken volgens mij gewoon niet verder dan hun neus lang is. Finnley is elf, en is als beginnende puber gezegend met meer volume in de penisregio, en zelfs met zijn korte jongens koppie zei elke volwassene “meisje” tegen hem. Enkel kinderen vroegen hem op de man af wat hij nu was, een jongen of een meisje. Maar ja, hij vind het dan ook niet erg als mensen dat aan hem vragen.  Zijn zus daarentegen krijgt het nogal eens spans benauwd als er, hoe miniem ook, vraagtekens worden gesteld bij haar meisjesachtigheid. Ze zou toch eens niet goed genoeg zijn, een best terugkerend vraagstuk bij menig genderkind.

Piemelopties

Ze had het er zelf nog niet over gehad, maar ik vond het zelf wel tijd voor badkleding met wat meer stof. Ik wil graag dat Sky, als ze dat zou willen, zélf kan vertellen dat ze trans is, en niet in het zwembad door wild vreemden als transgender kan worden gezien. Wat doe je dan als je niet wilt dat mensen aan jouw teveel of te weinig bobbels denken tekunnen aflezen wat je genderstatus is? Simpel: je doet alsof.

Voor een transman kan dat zijn dat je een penisprothese neemt en een heeeeeel strak hesje om je borsten te pletten (een binder). Daar mik je dan een UV surfshirt overheen, zodat het lijkt alsof je bang bent te verbranden, maar in feite dat doet omdat het aanhebben van alleen een binder ook niet heel veilig voelt. Voor een transvrouw kan dat iets zijn als een BH met super push vulling en iets als een heeeeeeel strak onderbroek– of zwembroekje waarin je piemel en je ballen worden weggewerkt. Voor gender kinderen is vaak minder nodig. Een transmeisje kan al veel met een zwempak met rokje en een transjongen zoekt een leuk surfshort uit.

Klinkt als veel gedoe

Let wel, dit is serious business. Die binder, die draagt een beetje transman eigenlijk helemaal niet perse alleen omdat hij niet wil dat ánderen zijn borsten zien, maar ook vooral omdat hij zelf die borsten nogal lastig vindt. Voor een beetje transvrouw kan een strakke onderbroek hét verschil uitmaken tussen de deur uit durven in een spijkerbroek, of depressief thuiszitten achter Netflix. Er werden vroeger nog al eens huis-tuin-en keukenmethodes uitgeprobeerd, van het opbinden van je borsten met heel strak verband tot het naar achter tapen van je penis met ducktape. Allemaal dingen die niet perse heel goed voor je lijf zijn, of zelfs maar vaaglijk prettig aanvoelen. Zo diep zit het gevoel dat je lijf écht niet past bij wie je bent. En het is niet alleen dat de transpersoon zichzelf niet fijn voelt, het is ook nog soms bittere noodzaak. Transgender mensen zijn veel vaker het doelwit van mishandeling en discriminatie. Er minder trans uitzien kan enorm helpen. *)

Transgender zoekt een bikini

Terug naar Sky. Nu hadden wij al eerder een broekje met een rokje, maar in het licht van groeiende piemels en of die nog wel in alle broekjes zouden passen ging ik me eens orienteren op shorts. Ik had al eerder een boxer gehaald bij de plaatselijke kledingzaak, maar dat was niet zo’n succes. In mijn onschuld dacht ik “Oh, pijpjes, dat past vast beter dan een slip!”  Eenmaal in het zwembad met oma bleek de boxer toch meer een soort hipster **) en floepte allerhande onderdelen er gewoon uit in het water. Uiterdaard hadden wij dit thuis gepast, (ouders van genderkinderen: negeer dat ‘passen met ondergoed aan’, daar heb je niets aan. Gewoon op de blote huid aantrekken en ofwel stoicijns de kleedkamer uitlopen of alles wat je gekocht hebt en toch niet past doorgeven aan kringloop of neefjes en nichtjes. Je moet toch weten of alle stukjes piemel erin passen.) maar naar goed gebruik was mijn kind vooral blij en had ik te weninig oog gehad voor de daadwerkelijke pasvorm van de pijpjes aan de broek. MIjn advies, neem een slip, het liefst een beetje lage. Niet met die mooie lange benen showen, gewoon een degelijke saaie zwemslip.

Voor daaroverheen zoek je dan een rokje of een short. Iets korts en sporty, of meer een beetje surfshort, die best heel hip is en prima kan bij meiden. Ik ging, na het fiasco van de boxer, het internet op.

Bikini met borsten

“Hier staat een leuke!” Appte ik naar Jurre (nadat ik als goede afgeleide moeder die eigenlijk haar werkmail moest beantwoorden er al bijna een uur surfen op had zitten), “Kijk, met bijpassende bikini!” Een supersnelle postbode later hadden we de volgende dag al een volledige set. Precies op tijd voor een pre-scouting patatjes diner bij het meer! Alleen… had de bikini padding. Dat is blijkbaar wat je krijgt als je kind al rond maat 158 hangt. Het zijn geen super push bh’s, maar er is wel duidelijk enige ronding, zelfs als er geen borstjes onder zitten. Maar Sky is dus negen.. Moesten we dit wel willen?

Jurre vond van niet. “Die padding kan eruit toch? Zo is het veel te.. volwassen.” Ik zag het zelf allemaal zo zwaar niet in, maar mogelijk is mijn mening ietswat gekleurd doordat ik én op mijn negende ook al iets van borsten kreeg en dus.. ja.. een persoon met borsten ben, die dan ook nog valt op andere volwassenen met borsten. Gelukkig, lang leve facebook, en lotgenoten contact, dus ik gooide de vraag in de groep met ouders van genderkinderen.

Bikinileed overwonnen, kind tevreden

Niet dat ik daar echt iets mee opschoot vervolgens. “Zou ik nóóit doen!” Zei de één. “Veel te sensueel.” ***) “Gewoon lekker laten!” riep de ander, “Laat haar doen wat ze fijn vind.” “Heeft de rest van de klas al borsten?” vroeg een ander “Misschien moet je het daar aan afmeten, wat het gemiddelde van de klas is.”

Sky was in de wólken met haar bikinitopje. “Het is net alsof ik een beetje borsten heb mama!” zei ze glunderend terwijl ze in de spiegel keek. “Mag ik slapen met mijn nieuwe bikini?” Ach, het waren maar zwemkleren tenslotte, het was niet alsof ze die elke dag zou gaan dragen. (Niet eens deze hele nacht, zo kwam ze achter, want droge zwemkleding bleek toch wel veel ongemakkelijker te zitten dan ze dacht, en niet perse lekker te slapen.) Voor deze zomer, en als ze niet te hard groeit, mogelijk ook nog de winter en de lente, zijn we er weer vanaf, van het leed dat bikini kopen heet. Nu dat mooie weer nog even terugkrijgen voor nog meer patatjes bij het meer.

*) Ik wil graag een wereld waarin niemand gediscrimineerd wordt, om wat aan of op hun lijf of woonplaats of geloof dan ook. Met die gedachte kun je je afvragen of je niet juist het moet laten zoals het is, en zijn wie je bent, ook al is het met borsten of piemel, omdat jij het recht hebt te zijn wie je bent zoals je nu eenmaal bent. Maar in de praktijk willen heel veel mensen vooral gewoon met rust gelaten worden en gezien worden voor de persóón die ze zijn en die hebben helemaal geen zin om op de barricades te gaan staan en te verkondigen wat zou moeten zijn. Maar toch hoop ik, dat er een dag komt, waarin het gewoon kan en mag, en we iedereen gewoon behandelen als dat wat ze zijn: mens.

**) Mocht je nu, zoals ik, een mens met vagina zijn die van hema slips houdt: daar zit verschil tussen. Je wist het niet, maar echt. Iets met de lengte van de pijpjes en de beschikbare ruimte. Om het makkelijk te maken is het dan ook nog zo dat de ene winkel een hipster eigenlijk stiekem toch een boxer noemt, dus je weet nooit écht wat je krijgt tot je het minitueus hebt bestudeerd.

***) Even heel wat anders, hoezo zijn (beginnende) borsten van meisjes altijd ineens sensueel? En waarom moeten we die borsten niet willen? Waarom moeten die vooral afgeschermd en zijn beginnende groeiende piemels van jongens allemaal maar okay? Borsten zijn toch gewoon van vrouwen, en goed voor het voederen van kroost en meer van dat al? Maar goed, dit was geen feministisch blog en ik ga niet voorvechten dat iedereen zijn bh verbrand en okselhaar laat staan: dit ging over bikini’s.