Als je kind gendercreatief is gaat er een wereld voor je open. Ineens komen er allerlei zaken voorbij waar je voorheen nooit over had nagedacht. Hoe piemeltjes in badpakken gaan passen bijvoorbeeld, of wat je zegt als de mevrouw in de winkel je zoon aanspreekt met mevrouw. Je gaat je ineens beseffen dat de wereld veel meer in hokjes is ingedeeld dan je voorheen dacht, van roze pagina’s in de Sinterklaasbrochure tot wc’s die thuis wel gewoon voor iedereen zijn. En je gaat anders nadenken over taal. Continue reading Genderneutraaltaal.
Gendergedachten.
Ik wil het eens met u hebben over gedachten. Niet die van uw kind, maar die van u óver uw kind.
Mijn zoon ging voor het eerst naar school in een jurk . Hij had dat de avond ervoor besloten, na een gesprek waarin we het hadden gehad over meningen van anderen en zijn gevoel erover. We hadden, meer bij toeval eigenlijk, die avond gesproken over zijn wens dat iedereen hem aardig vindt en niemand ooit meer iets naars zou zeggen. Over dat dat mogelijk een wat onhaalbare zaak was, en dat hij misschien beter kon focussen op zijn reactie daarop. We bespraken dat je niet kan controleren wat anderen doen, maar wel kunt veranderen wat jij daar mee doet. Hij besloot dat hij een eenhoorn wilde zijn, different but beautiful, en legde de jurk alvast klaar.
Sky verjaart – een terugblik
Vandaag is het Skylar’s zesde verjaardag. Het is groot feest. Moeders gaat aan de slag met het maken van taart, er komen slingers en ballonnen, cadeaus en knuffels. Voor volgende week is er voor vriendjes en vriendinnetjes een partijtje in de plaatselijke geitjes boerderij gepland en morgen komen vrienden en familie onze man feliciteren met zijn verjaring. In het kader van zijn toetreding tot het zesjarigen gilde leek het me leuk om een blogje te wijden aan een terugblik op mijn genderkind. Continue reading Sky verjaart – een terugblik
Hoe staat het met de schooljurk?
Alweer een maand of twee geleden had ik op school mijn eerste gesprek met de juf en de directrice over de jurk die Finnley graag naar school wilde dragen. In de tussentijd had ik nog een gesprek, werd het lente, kwam er vakantie, en gebeurde er op jurkengebied eventjes niets. Toen was er gisteren een mail van de juf met een plan, en dus leek het me zaak dat ik hier ook maar eens verslag deed van het wel en wee van Finn zijn rokken.
Waar waren we gebleven? Het laatste schreef ik over het vriendje dat meisjeskleren moeilijk vond. Het kameraadje trok weer bij, maar toch wilde mijn zoon – totaal begrijpelijk- even wat minder roze aan naar school. Ergens rond die tijd (April en mei zijn waardeloze maanden. We hobbelen van vrije dagen rondom Pasen, naar Koningsdag, meivakantie en Pinksteren. Op minstens elk kalenderblad staan dagen waarop er geen school is, of geen werk, of wel school maar dan toch geen werk of andersom. Het mag een wonder heten dat ik nog niet op een vrije maandag om kwart over acht bij school heb gestaan.) ging ik opzoek naar mijn deskundige. Continue reading Hoe staat het met de schooljurk?
Gender vergissingen
‘Je dochter is wel ondernemend’, zei de dame van de speel-o-theek tegen me bij het aftekenen van de spulletjes. Skylar was op dat moment aan het proberen met zijn nieuwe skates aan op de glijbaan te klimmen, iets wat binnen zeer korte tijd zou resulteren in een mooie glijpartij, maar dat wist hij nu nog niet.
‘Tijd om te vertrekken dames, riemen vastmaken alstublieft’, meldde de buschauffeur van de dinotrein die we afgelopen weekend namen om de T-Rex speurtocht in Leiden te lopen tegen onze jongens, die, brutaal als ze waren, de halve wereld kregen en voorin mochten zitten.
Toen Sky wat jonger was vroegen op straat nog wel eens kinderen ‘Waarom heeft dat jongetje een jurk aan?’ Meestal aan hun moeder, maar soms aan mij, of, bij uitzondering, aan hemzelf. Continue reading Gender vergissingen
Zeemeermin/man/mens
Mijn zoon heeft zijn zwemdiploma gehaald. Eindelijk is dan het moment aangebroken dat ik naar het zwembad kan met een bak loombandjes en een boek en me helemaal niet meer in het water hoef te begeven, omdat mijn kinderen geacht worden over genoeg zwemvaardigheden te beschikken dat ze zichzelf kunnen redden in het bad. Gedaan is het met de tijden dat ik zat te bibberen aan de rand van het wedstrijdbad omdat ze van de duikplank af wilden, iets wat als halsmisdaad gezien wordt tenzij het onder ouderlijk toezicht gebeurd. Nooit meer lusteloos hoeven hangen aan de rand van het bad omdat zoonlief heeft bedacht dat van de kant af koppeltje duikelen té gaaf is, en denkt dat ik na de tachtigste keer nog opnieuw moet worden uitgelegd hoe gaaf dat er uitziet.
Om te vieren dat hij zijn zwempapiertje had behaald gingen wij dus maar eens naar het zwembad. Daar hadden we namelijk in vier jaar zwemles nog niet genoeg van gezien. Continue reading Zeemeermin/man/mens
Veranderen voor een ander?
‘Mama, ik wil geen meisje meer worden, ik word een jongen. Ik moet op voetbal en turnen en dan ga ik mijn haar heel kort knippen.’
Sky kwam naar me toe gerend op een zaterdagochtend aan het eind van een verjaardagsfeestje bij een vriendje.
‘Oké lieverd, erm.. Hoe was het feestje?’ ‘Leuk! We hebben maskers gemaakt en gespeeld en Angry Birds geschoten en chips gegeten én taart én snoepjes en ik heb ook nog een zakje gekregen om mee naar huis te nemen!’ We lopen samen naar de auto en ik gesp mijn stuiterende vijfjarige vast in zijn stoeltje terwijl hij ondertussen alvast probeert de snoepjes open te maken uit het uitdeelzakje. ‘Hey schat, hoe zit het nu met dat turnen en dat voetballen?’ ‘Nou, dat zeggen Jantje en Pietje, dat ik op voetbal en turnen moet. Als ik een jongetje word dan gaan ze vriendjes met me zijn. Dus ga ik mijn haar kort knippen, met streepjes erin, net als Jantje.’
Dit is zo’n moment waarop ik even niet weet wat ik moet zeggen. Continue reading Veranderen voor een ander?
Gendernormen zitten diep.
Meisjes houden van roze en jongens vinden blauw een mooie kleur. Toch?
Nou… Eigenlijk is van oorsprong blauw voor meisjes en roze voor jongens. Sterker nog, ook dat was van korte duur, daarvoor waren alle baby’s wit, simpelweg omdat de verf waarmee kleren werden gekleurd vaak gemaakt was van nogal rare en ongezonde stofjes (Arsenicum bijvoorbeeld). Dat wij roze voor meisjes vinden en blauw voor jongetjes is een betrekkelijk recente ontwikkeling.
Afgezien van de kleur zijn er natuurlijk nog meer gendernormen. Jongens zijn ruw, en houden van voetbal. Meisjes zijn rustiger en houden van knutselen. Mannen zijn vaker ambitieus, vrouwen vaker emotioneel. Jongetjes zijn ondernemend, meisjes zijn meegaand. Ook op school wordt er nogal een scheidslijn aangebracht tussen mannelijk en vrouwelijk. In de kring worden de kinderen vaak op sekse ingedeeld. Op de gang in de bouwhoek zie je vooral jongens en in de huishoek kom je vooral meiden tegen. Als je een boekje leest over een danser dan is dat vaak een meisje. *) Continue reading Gendernormen zitten diep.
Wat als hij de jurk nooit meer aan wil?
Niets zo veranderlijk als het weer. En, klaarblijkelijk, de reacties op afwijkende genderexpressie.
Waar ik vorige week nog blij op Facebook postte dat mijn mooie zoon in zijn bloemenbroek eigenlijk prima door de school heen was gewandeld met zijn kattenshirt, vandaag liepen dingen een beetje anders.
Finnley kwam thuis en vertelde dat één van zijn vriendjes zegt dat hij niet mag meespelen als hij ‘meisjeskleren’ aan heeft. Die hij natuurlijk prompt niet meer aan wil naar school. Vanmorgen zat hij naast zijn ladekast, en ik was toevallig ook in de kamer. Hij ging met zijn hand over de shirtjes in de la -de in eerste instantie gekozen trui werd na het weerbericht verruild voor iets koelers- en raakte zachtjes de glitters aan van zijn eerste glimshirt. ‘Die toch maar niet’, zei hij, waarna het hele verhaal er uit kwam. Continue reading Wat als hij de jurk nooit meer aan wil?
Genderkinderen ontmoeten
Afgelopen weekend zijn Skylar en ik andere gendercreatieve kinderen wezen opzoeken. De kinderdag was georganiseerd door Berdache *), een organisatie voor ouders van genderkinderen. Het idee van zo’n dag is dat kinderen door samen te spelen leren dat ze niet de enigen zijn met een genderverhaal. Als bonus zijn er dan een hele bups ouders bij die samen hun verhalen kunnen delen.
Ik had een tijdje geleden aan hem gevraagd of hij dat wat zou vinden, andere kinderen ontmoeten zoals hij. Sky zei toen dat hij dat wel wat zou vinden. Ik merkte de laatste tijd ook dat hij meer vroeg om boekjes over jongens in een jurk, of transgender kinderen. Zelf was ik een beetje aan het twijfelen, omdat ik vermoedde dat het merendeel van de kinderen daar transgender zou zijn, in de zin van, overduidelijk ontevreden met hun lijf (de ‘appels’ zogezegd) en ik me afvroeg of hij daar wel tussen zou passen. Na enig heen en weer mailen met een van de vrijwilligers bleek echter dat de kinderdag bedoeld is voor alle kinderen **) die twijfelen over hun genderidentiteit, ook kinderen die bijvoorbeeld heen en weer wisselen tussen jongetje en meisje en genderfluid genoemd zouden kunnen worden (Zoals deze mooie documentaire laat zien, over Jack uit Canada), of kinderen die er nog niet uit zijn hoe ze zich voelen. Continue reading Genderkinderen ontmoeten
