Ik ben nu bijna een jaar geleden aan dit blog begonnen omdat ik vond dat er online nog zo weinig te vinden was over genderkinderen. Of liever gezegd, dat er überhaupt zo weinig te vinden was over transgender kinderen. Ik achtte het tijd om dat gat in de markt maar eens te vullen. Door te schrijven zou ik twee vliegen in een klap slaan. Het internet zou in de eerste plaats gevulder raken met allerlei tekst en informatie over gender creatieve kinderen, als het even kon met verhalen waar andere ouders herkenning in konden vinden. Op de tweede plek zou ik dan weer gaan schrijven, iets wat ik vroeger veel deed, maar de laatste jaren eigenlijk nooit de tijd voor vond. Al typende bleek er ook nog een derde reden te zijn. Als je blogt over je leven kan je namelijk zaken heel mooi op een rijtje zetten. Het moet allemaal wel voor u te begrjpen zijn namelijk, wat ik hier neerpen.

In het kader van zowel informatie geven over wat er in genderland te koop is en een weergave geven van ons leven met ons genderkind, leek het me een idee om eens een blog te maken over de oudermiddag van de belangenvereniging voor genderkind en ouders, kortweg GO. We waren bij zo’n middag een tijdje geleden, maar ik had nog geen tijd gezien om er wat over te schrijven.

Ouders van transgenders ontmoeten

Deze middag werd op een druilerige zondag gehouden in het Nijmegen, een mooi en pittoresk stadje wat, voor ons randstelijkingen, die verwend als we zijn het dorp om de hoek al ver weg vinden, haast aan de andere kant van de wereld lijkt te liggen. We reden door boomomzoomde lanen naar een basisschool waar we tussen de stapels gevallen herfstbladeren (wat is dat toch, dat je als je uit de randstad komt alle natuur in het oosten van het land er zoveel “natuurlijker” uit vindt zien.. ) een parkeerplek vonden en door kaartjes op de deuren naar de lokalen werden begeleid waar de bijeenkomst plaatsvond. Vorig jaar was er ook al een oudermiddag, waar we toen niet waren omdat het thema “medisch” was. Wij hadden een gendercreatieve zoon, een peer en geen appel, die waarschijnlijk toch niet in transitie zou gaan. Daarbij was ons kind pas vijf jaar jong, dus wat hadden we te zoeken op een oudermiddag die vooral over de medische kant van transgender zijn zou gaan?

Gender en school

Zoals wel vaker het geval is hadden we het achteraf mis. Ten eerste is het wel of niet in medische transitie gaan voor onze genderdochter dichterbij gekomen, ten tweede was het hebben van een gendercreatieve zoon eigenlijk niet eens een reden om niets met artsen te maken te willen hebben (theoretisch zou die zoon best kunnen besluiten tot hormone of operaties als dat zijn leven draaglijker zou maken, of bijvoorbeeld het níet hebben van mannelijke hormonen) en daarbij was de oudermiddag eigenlijk vooral om in contact te komen met andere ouders. Maar ja, dat alles wisten we toen nog niet.

Dit keer was het onderwerp “gender en school”, iets wat voor ons eigenlijk precies het juiste onderwerp op het juiste moment bleek te zijn. Dochter Lyka had ons voor onze verjaardag een cadeaubon gegeven voor oppas, en die kon mooi ingewisseld *) worden voor een middagje Nijmegen voor Jurre en mij. De kinderen konden hun Sinterklaasvreugde op hun grote zus botvieren.. erm.. ik bedoel, ze konden lekker aan de pepernoten en de Sint knutsels, en wij konden samen onderweg.

Medewerkers zijn ervaringsdeskundigen

De middag begon met wat kennismaken onder het genot van koffie en thee. We waren met een klein groepje, ik denk een mens of twintig zoiets. (Later hoorde we dat het enorm verschillend is, de ene oudermiddag zit je met vijftien mensen en de andere keer met over de zestig personen) Er was voor lekkere koekjes gezorgd -altijd een pré als je het over moeilijke dingen gaat hebben, de endorfinen uit suiker die met boter is gebakken tot iets smaakelijks is altijd welkom- en we waren al gauw ervaringen aan het uitwisselen met de andere ouders om de tafel.

Je begint dan vaak met een ‘hoe oud is die van jou?’ en wandeld vervolgens verder naar de ‘waar zitten jullie in de transitie en hoe gaat dat op school?’ Vragen die op gewone dagen eigenlijk best intiem zijn worden op zo’n dag als deze wel gedeeld. Daar ben je er tenslotte voor.

Vervolgens vertelde één van de scholen voorlichters wat over hun voorlichting. De medewerkers van Go zijn allemaal vrijwilligers en ervaringsdeskundigen, wat inhoud dat ze zelf ouder zijn van een genderkind. Aan de hand van een presentatie werd met ons doorgenomen wat er zoal op scholen verteld werd.

Scholen voorlichting over gender

Allereerst waren er slides waarop in het kort werd uitgelegd wat genderdysforie precies inhoudt. De meeste leraren (net als de meeste ouders overigens, voor ze een genderkind kregen) hebben nog nooit over gender nagedacht, en enige uitleg daarover kan een hoop onduidelijkheid al vroeg voorkomen. Daarna wordt er bij zo’n voorlichting gepraat over de houding van de school  tegenover het genderkind. Er zijn namelijk wel een aantal zaken die echt besproken moeten worden. Hoe zit het bijvoorbeeld met gym en met douchen? Waar slaapt het genderkind tijdens een kamp? Maar ook zaken als het leerlingvolgsysteem, waar de naam van de leerling juist nog níet mag worden aangepast, omdat er anders problemen komen met de gemeentelijke registratie omdat het kind daar nog zjn oude naam heeft. Er werd uitgelegd dat de meeste scholen uiteindelijk vooral heel onwetend zijn over gender, maar vaak best willen meewerken aan voorlichting en aan een veilige plek voor transgenders binnen hun muren. Maar dat het soms niet gaat, en dat er kinderen van school zijn veranderd, omdat op de oude school er geen ruimte was voor hen om zichzelf te zijn.

Jeetje.. Dat is nogal wat.. Ik realiseer me ineens dat wij ontzettend gezegend zijn met een ontzettend betrokken directeur op onze hele open en lieve school. Ineens wordt me opnieuw duidelijk dat niet alle kinderen de luxe hebben van een omgeving die ze accepteren. Het maakt me een beetje verdrietig, en soort van trots op de mensen om ons heen tegerlijkertijd. Maar veel tijd krijg ik daar niet voor. We hebben een vol programma vandaag.

Praten in groepjes

Het werd tijd om in groepjes uiteen te gaan. De organisatie had  ons ingedeeld in groepjes op de leeftijden van ons genderkind en een aantal stellingen**) voorbereid. Op die manier zouden we altijd wat te bespreken hebben mochten er in het gesprek ongemakkelijke stiltes vallen. Voor de zekerheid kregen we een medewerker van Go mee om alles een beetje in goede banen te leiden.

Het bleek dat noch de medewerker, noch de lijst met stellingen eigenlijk heel nodig waren. Sterker nog, we zijn eigenlijk nauwelijks verder dan het voorstel rondje gekomen. Het bleek namelijk, dat als je een hele lading ouders van genderkinderen bij elkaar zet, dat we vanalles aan elkaar te vragen hadden. Ouderpaar één had een transgenderzoon, geboren met een vagina, die als jongetje door het leven wilde en dat ook op school al uitdroeg. Moeder twee had een dochter die soms aangaf jongetje te willen zijn maar voor nu nog niet ontevreden leek met de aanspreektitel ‘meisje’. Er waren ouders die wilden weten hoe anderen het transitie moment hadden aangepakt op school, en ouders die nog helemaal niet op een transitiepunt aan waren gekomen. Er werden gesprekken gevoerd over kleedkamers en gymlessen, over aanspreekvormen, reacties van ouders en vriendjes.

De tijd vliegt

Er werd op de deur geklopt. Wisten we niet dat de andere groepjes inmiddels al aan nieuwe koffie en koekjes in de lerarenkamer zaten? Misschien was het tijd om te gaan afronden. Het gekke is, wij hebben een hele gave groep vrienden. Voor het merendeel kunnen wij ons gezegend voelen met een groep mensen om ons heen die ons begrijpt en naar ons luistert. Ik kan dan ook aan heel veel personen mijn verhaal kwijt als ik daar behoefte aan heb. Maar toch, is het niet hetzelfde als praten met ouders die zelf ook een genderkind hebben.  Lotgenoten contact kan bijzonder waardevol zijn.

De oudermiddag bleek overigens niet alleen voor lotgenoten. Ook leraren bleken de weg naar genderkind en ouder gevonden te hebben. Er was een lerares van een meisje op het eind van de basisschool, en een mentor van een genderkind op de middelbare, die op zoek was naar handvatten over het hoe en wat van transgender op school.

Conclusie: een onspannen middag

Uiteindelijk moesten we de heerlijke koekjes laten voor wat ze waren, en werd het tijd om onze dochter maar eens te gaan verlossen van haar stuiterende brusjes. We moesten nog anderhalf uur naar huis tuffen tenslotte, en wilden wel voor het avondeten thuis zijn. (Er zijn dingen die je aan je dochter kunt vragen, maar na een hele dag alleen met je jongere broer en zusje ook nog eten klaarmaken, dat leek ons een beetje teveel van het goede. Al kan ze overigens heerlijke pasta koken.) Wat overbleef was nog anderhalf uur genieten van elkaars gezelschap in de auto. Want, als drukke ouders in een gezin met drie kinderen, vrijwilligerswerk, judoles en scouting dagen, hebben we geleerd dat je tijd samen bijzonder moet koesteren 🙂

Wat we meegenomen hebben van deze dag is dat het enorm fijn is om met andere ouders te praten die hetzelfde sort dingen meemaken. Dat je van elkaar kunt leren en een beetje de kunst bij anderen kunt afkijken. Maar ook van ouders die in een heel ander pakket zitten kun je leren. Het was, kortom, zeer voor herhaling vatbaar. Alleen al omdat wij, als in de Randstad wonende, met tien bussen en een tram vergiftigde stedelingen, het heen en weer rijden naar Nijmegen al als ontspanning ervaren.  Dat gezegd hebbende, ik ben benieuwd wat Lyka over een half jaar rekent voor een hele dag brusje-sitten..

 

*) Achteraf bleek dat Lyka vooral bedoeld had “oppas voor een avondje uit. Poolen ofzo.” Waarbij haar, overigens bijzonder geliefde, maar wel af en toe flik luidruchtige, brusjes heerlijk snurkend in bed zouden liggen en zij zich zou veramken met huiswerk en haar telefoon. En dat een middagje ouders spreken, in het pitoreske, maar bijzonder verweg gelegen Nijmegen, niet helemaal wat ze in gedachten had. Maar gelukkig hebben wij een bijzonder geweldig dochter. Die bovendien geleerd heeft, dat als je je ouders een coupon cadeau doet, je zéér precies moet omschrijven waar de coupon voor dient 😀

 

**) Daar moet je stellingen bij voorstellen als: ‘Go houdt een minimale leeftijd van 6 a 7 jaar aan voor de sociale transitie. Het VUmc zei voorheen 12 jaar. Wat is voor jou een minimale leeftijd?’, ‘In de klas van de broertjes en zusjes van het genderkind hoef je geen aandacht te geven aan de transitie.’  En: ‘Op school gepest worden met je genderdysforie hoort er nu eenmaal bij.’