Soms overvalt het leven je ineens. Dan is er dat moment dat zomaar terwijl je niet keek op je afsloop en ‘kiekeboe!’ roept. Dat kan een heel mooi moment zijn, zoals dat koolmeesje wat heel even op de schutting zat te zingen in de zon, en jij, na zeven jaar nieuwbouwwijk zonder vogels, als uit de hemel gezonden natuurverschijnsel in je hart sloot op een zonnige april ochtend in de lente. Of er is zo’n ellendige sluiper, die, zwart gekleed en op zijn tenen lopend dichterbij komt om ineens vlak voor je te springen en je hart vast te grijpen. Dan heb je ineens de neiging om een blogje over niets bijzonders te pennen. Omdat soms, een stukje niets bijzonders ineens een stukje bijzonder kan worden.