Het is kerstochtend, negentienachtentachtig, mijn bed boven was leeg. Ik mocht gewoon in de schuur komen, maar was stiekem naar beneden geslopen zonder mijn ouders wakker te maken. Beneden draaide ik aan dat ene lampje in de boom waardoor alle lichtjes aangingen, en zat ik even later met een kopje thee op de bank weg te dromen met kerstliedjes uit mijn oude radio. Nu ja, dat van die thee heb ik er mogelijk later bij bedacht, daar ik ’88 pas negen jaar oud was, en waarschijnlijk nog te jong werd geacht om zelf thee te zetten. (Alhoewel dat misschien juist een reden was om het wél te gaan zetten) Voor mij gaat kerst vooral om de lichtjes, om de donkere dagen leuker te maken, en minder donker. Maar dat gaat niet voor iedereen op.