Ik wil vandaag, in de warme zomerzon, eens een heftig onderwerp aansnijden. Het is namelijk zo dat ik het heel druk heb de laatste tijd. En als ik het heel druk heb kijk ik ‘s avonds boven in bed graag een beetje tv. Nu ja, tv.. het live televisie kijken is niet meer helemaal van deze tijd. Tegenwoordig kijken wij online. Met uitzending gemist en pauzeknoppen op de decoder kijk ik zelden nog iets op het moment dat het daadwerkelijk wordt uitgezonden. Zo keek ik van het voorjaar Dreamschool , een programma waarin jongeren die vastlopen op het reguliere onderwijs worden geholpen hun leven weer op de rit te krijgen. In het huidge seizoen van Dreamschool zit Jade, en die had het op een dag over zelfmoordgedachten.
Tag Archives: Omgeving
alles over de omgeving, familie, vrienden, omstanders.
Dag tegen de homofobie en transfobie
Afgelopen week was het één van de twee dagen per jaar dat wij de regenboogvlag uithangen. Naast de Coming Out dag in Oktober was het gisteren de Internationele dag tegen homofobie, transfobie en bifobie (IDAHOT). Ik probeer dan mijn steentje bij te dragen om de zichtbaarheid van regenboogmensen te vergroten. We maakten een heleboel (vooral gekke (wat is dat toch, dat zodra je een camera op mijn kinderen richt, er vanzelf scheve grijzen, uitgestoken tongen en rollende ogen komen? Zou het een virus zijn?)) foto’s met de kinderen onder de vlag, spamden twitter en Instagram vol en ik kleurde voor het goede doel zowel mijn ogen als mijn nagels in regenboogkleuren. Continue reading Dag tegen de homofobie en transfobie
Transgender bij de scouting
Ik wilde het vandaag eens met u over de scouting gaan hebben. De door Baden-Powell opgerichte jeugdorganisatie is namelijk nog best traditioneel in zijn genderrollen. Net als bij flink wat sportverenigingen zijn bij veel scoutinggroepen de groepen na de kleuters allemaal gescheiden op gender. Even in het kort een scouting 101: Bij de scouts heet een groep ‘speltak’. Elke leeftijdsgroep heeft zijn eigen speltak met bijbehorend verhaal en soort activiteiten. De jongsten heten bij ons Bevers (5-7 jaar), de groep erna Welpen (7-11 jaar), dan komen de Scouts (tot 15 jaar), de Explorers (tot 18 jaar) en als laatste de Stam. (tot 22 geloof ik. Als je dan nog niet genoeg hebt van de scouting wordt je maar leiding.) Continue reading Transgender bij de scouting
Praten met ouders over scholen voorlichting
Ik ben nu bijna een jaar geleden aan dit blog begonnen omdat ik vond dat er online nog zo weinig te vinden was over genderkinderen. Of liever gezegd, dat er überhaupt zo weinig te vinden was over transgender kinderen. Ik achtte het tijd om dat gat in de markt maar eens te vullen. Door te schrijven zou ik twee vliegen in een klap slaan. Het internet zou in de eerste plaats gevulder raken met allerlei tekst en informatie over gender creatieve kinderen, als het even kon met verhalen waar andere ouders herkenning in konden vinden. Op de tweede plek zou ik dan weer gaan schrijven, iets wat ik vroeger veel deed, maar de laatste jaren eigenlijk nooit de tijd voor vond. Al typende bleek er ook nog een derde reden te zijn. Als je blogt over je leven kan je namelijk zaken heel mooi op een rijtje zetten. Het moet allemaal wel voor u te begrjpen zijn namelijk, wat ik hier neerpen.
In het kader van zowel informatie geven over wat er in genderland te koop is en een weergave geven van ons leven met ons genderkind, leek het me een idee om eens een blog te maken over de oudermiddag van de belangenvereniging voor genderkind en ouders, kortweg GO. We waren bij zo’n middag een tijdje geleden, maar ik had nog geen tijd gezien om er wat over te schrijven. Continue reading Praten met ouders over scholen voorlichting
Coming out op school, deel 2
In mijn vorige stuk vertelde ik het eerste deel van ons gesprek op school over de coming out van Skylar als Skylanne. Mijn nervositeit, wat uitleg over gender en het vraagstuk wie we eigenlijk informative zouden gaan geven passeerden de revue. Ik sloot af met de vraag of het eigenlijk wel kwaad kon als we een brief naar álle ouders zouden sturen, in plaats van alleen naar de ouders uit de klas. De visie van de vrijwillige scholenvoorlichter van GO (en inmiddels ook die van ons) was toch eigenlijk dat meer informatie alleen maar kon leiden tot meer begrip. Continue reading Coming out op school, deel 2
Coming out op school, deel 1
Wederom een blog in twee delen, omdat ik wel recht wilde doen aan alle zaken die we in het gesprek besproken hebben, en als ik dat in zou korten zouden delen daarvan verloren gaan. Vandaag deel één, en later in de week het volgende deel.
Ik schreef in het blog over gender keuzes dat er een gesprek op school zou komen zodat onze Skylar overal Skylanne zou mogen gaan heten. De coming out, so to speak, een moment waarom je uit de kast komt en je masker aflegt en laat zien wie je écht bent. Afgelopen donderdag was het moment daar dat we eindelijk allemaal plek in onze agenda’s hadden gevonden om bij elkaar te komen in het kantoorje van de directrice. Die zat samen met één van Sky’s leraren op ons te wachten. De kinderen waren geinstrueerd om eerst te spelen en niet meteen achter een iPad te duiken, Jurre had zijn werk geparkeerd en was er ook bij, en de vrijwilliger van GO die het gesprek zou begeleiden had zich door de file heen gewurmd om bij ons aan te schuiven. Continue reading Coming out op school, deel 1
Uit de kast komen bij vriendjes.
Het is Halloween vandaag. In het kader van die geweldige feestdag heb ik besloten dat ik u mag vervelen met heel veel griezelfoto’s van mijn prachtige kinderen. Zeker omdat het dit keer over je echte zelf laten zien gaat, iets waar (zeker in Amerika) Halloween bij uitstek voor geschikt is. En omdat ik verkleden gewoon helemaal te gaaf vind natuurlijk 🙂
Ik zie een patroon verschijnen in mijn gesprekken met de kinderen. Als ik een beetje nadenk over het hoe en waarom van dit patroon denk ik dat ik het ‘het drukke ouders’ patroon kan noemen. Of het ‘volle agenda’ patroon. Of, misschien wel passender, het ‘alleen in de auto heb ik even niets aan mijn hoofd’ patroon. Blijkbaar ben ik op andere momenten in ons leven zo druk met mijn leven dat huishouden heet dan zinnen van kinderen me niet opvallen. De opmerkingen die ze maken vallen weg tegen het ruis van alledag, de ruzie om het monopoly poppetje, de vragen om meer snacks en de rivaliteit om wie vandaag de roze beker mag. Continue reading Uit de kast komen bij vriendjes.
Kids just wanna have fun
Soms moet je het even over heel iets anders hebben. Met genderzaken bezig zijn, nadenken over sociale transities, je brein laten wandelen over gymlokalen en kleedruimtes, het kost allemaal best een hoop energie. Als ouder wil je altijd het beste voor je kind, en wij zijn daarin niet anders. Maar ik ben ook mens, en toevallig eentje met een overactief brein, wat er soms wel bij vaart als ik onthou dat mijn kind ook nog gewoon kind is. We moesten maar eens gaan voor een gender-vrije-dag. Gender is tenslotte niet altijd maar ingewikkeld, lastig en de oorzaak van veel hersenkronkels. Het IS vaak gewoon. Ergens, op de verre achtergronden van ons leven, waarin we verder precies dat doen: leven. Continue reading Kids just wanna have fun
Genderpoli van het VUmc
Twee weken terug wijdde ik een blog aan de vraag of je genderkind (of jijzelf) hulp nodig heeft. Aan het eind van het blog kwam ik weliswaar tot de conclusie dat ons genderkind die behoefte wat minder heeft, maar zag ik toch meerwaarde in het contacten van de genderpoli. Het hebben van een diagnose van genderdysforie zou ons mogelijk kunnen helpen op school en sportclub, en het zou de acceptatie van de jurk door familieleden mogelijk makkelijker maken. Daarbij zou het mogelijke enorme wachttijden wat kunnen beperken als Skylar tegen de puberteit nog steeds overtuigd is meisje te willen worden. Je kunt maar vast bekend zijn bij de dokters. Er werd een brief gestuurd, en het was wachten op de telefonische afspraak bij de genderpoli van het VUmc.
Gender in de media
Het wordt misschien eens tijd dat ik even aandacht besteed aan gender in de media. Nu is er best wat te vertellen over media en gender, over wat de representatie van transgenders online en op tv doet met de groep als geheel bijvoorbeeld, en of er niet af en toe wat eenzijdig wordt belicht, maar dat is niet waar ik het over wil hebben vandaag. Ik wil het eens hebben over reacties op gender in de media.
Twee weken terug werd ik door een vriendin getagd in deze Facebook post. Het is een artikel van Metro over een Canadese moeder van een 5-jarige zoon die houdt van jurkjes. In een blogpost vertelt ze hoe haar zoon haar heeft geïnspireerd. Om meer van haarzelf te houden, omdat hij van zichzelf houdt zoals hij is. Om zelfvertrouwen te hebben. Om meer lief te hebben en minder te oordelen. Ze wilde dat delen met andere mensen en schreef daarom online haar verhaal. Ze verwachtte niet dat iedereen het met haar eens was. Ook niet dat mensen het niet raar zouden vinden. Wat ze wel verwachtte is respect voor haar en haar kind. Respect voor zijn keuze om een jurk te dragen. Want ook als je het niet met iemand eens bent kan je de keuze respecteren en accepteren. Continue reading Gender in de media
