Enige tijd geleden sprak ik een kennis van een kennis. Hij kent iemand met een zoontje dat meisjesdingen leuk vindt en wat met zichzelf in de knoop zit. Mogelijk hadden ze een genderkind. Ze hadden het kind aangemeld bij het genderteam om te kijken wat die voor hen zouden kunnen doen. Dat bleek nog best een gedoe om het allemaal geregeld te krijgen, omdat het mannetje woonde bij moeder en haar nieuwe vriend, en vader ook bij de behandeling moest zijn. Sterker nog, zo zei de kennis, wist je dat 28% van de gescheiden ouders niet tekent voor de behandeling omdat ze er samen niet uitkomen? Continue reading Transgender met gescheiden ouders
Tag Archives: Opvoeding
alles wat te maken heeft met opvoeden
Diagostiek bij de genderpoli van het VUmc
Een tijdje terug schreef ik over ons eerste gesprek bij de genderpoli. Na die intake bij het Vumc gingen we met een informatiepakket weer naar huis. Er kwam wat wachtweken. Tegen de tijd dat ik me af ging vragen of ze ons vergeten waren kreeg ik een SMS. “Hierbij herinneren wij u aan uw afspraak bij de Genderpoli van het Vumc. Morgenochtend om half tien.” W00t! Morgen?! De brief was, ondanks alle verhuis telefoontjes en nieuw adres emails waarschijnlijk alsnog op ons oude adres binnen gekomen. We regelen in allerijl iets voor Finnley en tuffen in alle vroegte richting Amsterdam
Continue reading Diagostiek bij de genderpoli van het VUmc
Voornaamwoorden in transistie
We zijn inmiddels een tijdje onderweg in transgenderland. Ergens na de zomer besloten wij dat mijn zoon een dochter mocht gaan worden. Er kwam een gesprek op school om ook daar als meisje door het leven te kunnen, we gingen het gesprek aan met de scouting en met tante To en oom Piet en voor het grootste deel was de sociale transitie nu compleet. Maar zijn we ook gewend aan het hebben van een dochter? Wat is er eigenlijk gebeurd met de zoon? Laten we daar eens over nadenken. Continue reading Voornaamwoorden in transistie
Kerstmis voorbij.
Ineens is het bijna tweeduizendachttien. Voor mijn gevoel was het gisteren dat ik voor een afspraak bij het VU zat en me voornam er een stukje over te schrijven. Ergens daarna werd ik geveld door een hele zware griep en gingen we daadwerkelijk echt verhuizen, en nu zit ik op het randje van het nieuwe jaar op de grond voor de deur van de Ikea. (Je zal maar op zaterdag schroefjes en boutjes nodig hebben. Geen handige dag, zoals Youp van ‘t Hek jaren geleden al zei, en dus besloot ik gewoon heel vroeg te komen om me een plekje bij de service balie te garanderen. Omdat wachten van te voren blijkbaar minder erg is dan wachten in de rij bij de balie..) We zijn verhuisd, en spenderen nu onze dagen in een huis vol dozen, rare geluiden (trappen met kasten eronder kraken veel meer!), open deuren voor katten die ineens de hele dag binnen zitten en een keuken waarin alles nog kwijt is (had jij niet de scharen gezien in die ene doos met ‘berging’ erop? Of hebben we dat naar de zolder verscheept?). Jurre is inmiddels vergeten hoe zijn werk eruit ziet, omdat alle dagen gevuld lijken met het bouwen van kasten en het boren van gaten.
Tussen dat alles zouden we bijna vergeten dat er nog andere mensen in het huis rondlopen, mensenkinderen zonder permanente schroevendraaier in hun hand en accuboormachine aan hun riem. Continue reading Kerstmis voorbij.
Praten met ouders over scholen voorlichting
Ik ben nu bijna een jaar geleden aan dit blog begonnen omdat ik vond dat er online nog zo weinig te vinden was over genderkinderen. Of liever gezegd, dat er überhaupt zo weinig te vinden was over transgender kinderen. Ik achtte het tijd om dat gat in de markt maar eens te vullen. Door te schrijven zou ik twee vliegen in een klap slaan. Het internet zou in de eerste plaats gevulder raken met allerlei tekst en informatie over gender creatieve kinderen, als het even kon met verhalen waar andere ouders herkenning in konden vinden. Op de tweede plek zou ik dan weer gaan schrijven, iets wat ik vroeger veel deed, maar de laatste jaren eigenlijk nooit de tijd voor vond. Al typende bleek er ook nog een derde reden te zijn. Als je blogt over je leven kan je namelijk zaken heel mooi op een rijtje zetten. Het moet allemaal wel voor u te begrjpen zijn namelijk, wat ik hier neerpen.
In het kader van zowel informatie geven over wat er in genderland te koop is en een weergave geven van ons leven met ons genderkind, leek het me een idee om eens een blog te maken over de oudermiddag van de belangenvereniging voor genderkind en ouders, kortweg GO. We waren bij zo’n middag een tijdje geleden, maar ik had nog geen tijd gezien om er wat over te schrijven. Continue reading Praten met ouders over scholen voorlichting
Reacties op de coming out
Vorige keer schreef ik over het gesprek dat wij hadden op school aangaande de coming out van Sky daar. Wij hadden zelf bedacht dat het moment op school wel een mooi punt was om ook wereldkundig te maken naar de rest van onze omgeving dat we Skylar voortaan Skylanne noemen. Er was over gesproken, over nagedacht en gepiekerd, gewikt en gewogen wat de beste manier was om om te gaan met de wereld om ons heen. Afgelopen vrijdag was het moment daar.
Continue reading Reacties op de coming out
Coming out op school, deel 2
In mijn vorige stuk vertelde ik het eerste deel van ons gesprek op school over de coming out van Skylar als Skylanne. Mijn nervositeit, wat uitleg over gender en het vraagstuk wie we eigenlijk informative zouden gaan geven passeerden de revue. Ik sloot af met de vraag of het eigenlijk wel kwaad kon als we een brief naar álle ouders zouden sturen, in plaats van alleen naar de ouders uit de klas. De visie van de vrijwillige scholenvoorlichter van GO (en inmiddels ook die van ons) was toch eigenlijk dat meer informatie alleen maar kon leiden tot meer begrip. Continue reading Coming out op school, deel 2
Coming out op school, deel 1
Wederom een blog in twee delen, omdat ik wel recht wilde doen aan alle zaken die we in het gesprek besproken hebben, en als ik dat in zou korten zouden delen daarvan verloren gaan. Vandaag deel één, en later in de week het volgende deel.
Ik schreef in het blog over gender keuzes dat er een gesprek op school zou komen zodat onze Skylar overal Skylanne zou mogen gaan heten. De coming out, so to speak, een moment waarom je uit de kast komt en je masker aflegt en laat zien wie je écht bent. Afgelopen donderdag was het moment daar dat we eindelijk allemaal plek in onze agenda’s hadden gevonden om bij elkaar te komen in het kantoorje van de directrice. Die zat samen met één van Sky’s leraren op ons te wachten. De kinderen waren geinstrueerd om eerst te spelen en niet meteen achter een iPad te duiken, Jurre had zijn werk geparkeerd en was er ook bij, en de vrijwilliger van GO die het gesprek zou begeleiden had zich door de file heen gewurmd om bij ons aan te schuiven. Continue reading Coming out op school, deel 1
Het vergeten kind.
Vorige week schreef ik over de genderkeuzes en wat ik daar van vond. Ik legde bloot dat ik altijd en eeuwig zeker wil zijn dat de weg die ik voor mijn kinderen uitkies de goede is, en dat ik me af en toe goed zorgen kan maken of we wel de juiste kant op voeren met ons bootje. Ik vertelde dat Sky graag Skylanne wilde heten en dat wij daar langzaam aan steeds meer aan begonnen te wennen. Dat ‘zij’ zeggen nog een beetje vreemd voelde, maar dat we steeds meer overtuigd waren van de juistheid van de weg, en zelfs een motor aan de kano hebben gemonteerd om Sky haar bootje bij te houden. Maar waar ik het helemaal niet over heb gehad is dat we eigenlijk iemand een beetje vergeten. Iemand die denk ik vaak vergeten wordt als er in het gezin zaken aan de hand zijn met één van de kinderen: Het Brusje.*) Continue reading Het vergeten kind.
Gender keuzes, deel 2
In mijn vorige blog was ik begonnen aan deel één van een monsterstuk over keuzes maken, besluiten, wat ik vond van die besluiten en van het proces op zich. We waren gebleven bij mijn telefoontje naar Genderkind en Ouder die mogelijk iets zou kunnen zeggen over hoe wij en school het hele Sky-als-meisje-verhaal konden aanpakken. Continue reading Gender keuzes, deel 2
