Vroeger had ik altijd het idee dat het opvoeden van kinderen een aaneenschakeling was van keuzes die je als ouder maakt. Ik had idealen en principes en vanuit die visie zou ik mijn kinderen gaan opvoeden. Tegenwoordig weet ik beter. Je doet als moeder gewoon maar wat. Natuurlijk heb ik overtuigingen, ideeën en plannen, maar vaak, als het er op neerkomt op dat ene moment, dat doe ik gewoon wat mij op dat moment juist lijkt. Opvoeden vanuit mijn onderbuik gevoel. Ik laat zaken op hun beloop, en dat loopt dan wat hier en kabbelt wat daar en dat vind ik wel prima. Soms erger ik me aan de plek waar de rivier me heen brengt, en dan pas ik het wat aan, maar vaak ook ben ik eigenlijk wel tevreden met dat kabbelende beekje, en heb ik helemaal geen zin en energie om hem te overwegen ergens anders te gaan stromen. Continue reading Gender keuzes, deel 1→
In navoling van meisje voor een week dachten wij een verder na over aanspreekvormen. Nu onze Sky had aangegeven dat hij het eigenlijk fijner vond om als meisje te worden aangesproken, was dat dan niet iets wat we wat verder zouden moeten doortrekken?
Thuis probeerde ik wat meer genderneutrale vormen uit, en deed mijn best om specifieke taal te vermijden. Zo probeerde ‘kinders, eten!’ in plaats van ‘jongens’, heette Sky gewoon Sky in plaats van ‘je broertje’ als ik Finnley aansprak en werd princess boy*) gewoon princess. Ik probeer er ook wat meer op te letten dat ik aan andere mensen en kinderen niet meteen een geslacht verbind. Al moet ik wel zeggen, ik vind het moeilijk. Jaren en jaren van indoctrinatie, gecombineerd met de aangeboren neiging tot indelen waar wij mensachtigen mee op de wereld komen maken het NIET indelen van mensen in hokjes nog lastig. Vaak heb ik al ‘die mevrouw’ of ‘dat jongetje’ gezegd eer ik me bedenk dat het ook wel anders zou kunnen zijn, en dat, juist ik, zou moeten weten dat uiterlijkheden niet alles zeggen. Continue reading Sociale transitie?→
Het is een druilerige ochtend de lente. Ik sluimer op de bank met een kopje thee, aan het opwarmen na het trotseren van de regenbui die ik moedig als een leeuwin doorstond om mijn pups op school te krijgen. Van die zes minuten moest ik duidelijk eens flink bijkomen. Genietend van de warmte van de Earl Grey luister ik naar het tikken van de regen tegen de ruiten. Ik voel me warm en geborgen, geknuffeld als ik wordt door de kater die kopjes probeert te geven tegen de arm met het theekopje. Ineens komt er een gedachte bij me op: Zouden we Skylar moeten aanmelden bij de genderpoli? Continue reading Heeft je genderkind hulp nodig?→
Ergens in het voorjaar het ik het hier gehad over mijn gendermoe-zijn. Dat ik nogal eens moe werd van uitleggen, opnieuw uitleggen, rustig ademhalen en maar weer eens uitleggen, hobbels verwijderen en weg effenen. Tussen toen en nu is nogal wat tijd verstreken. De weg tussen ons en de familieleden in kwestie is, weliswaar nog niet volledig geasfalteerd maar al wel redelijk bestraat en goed begaanbaar. Kortom; tijd om daar hier maar eens een update over te schrijven.
Het is een mooie zomerdag. Ik sta te wachten op een plein vol kinderen. Finnley komt aangelopen. ‘Mam, woensdag gaan we naar de waterspeeltuin, dan moet ik zwemkleding mee!’ Hij wil me vooral even knuffelen, want zo’n eerste dag is altijd spannend. Om mij heen stuitert Skylar. ‘Ze heeft er zin in.’ zegt de leiding. ‘Ja’, beaam ik, ‘maar ze is ook wel een beetje zenuwachtig.’
Vandaag gaan mijn kinderen naar de DVA, de Delftse Vakantie Activiteiten. Het is een soort dagkamp voor de jeugd, van half negen tot half vier. Het grut is op leeftijd ingedeeld in een vijftal groepen en zal de aankomende week zich vermaken met spelletjes, sportclinics, watergevechten en springkussens. We zijn ooit op het fenomeen geattendeerd toen Finnley net vier jaar oud was, en sindsdien gaan ze er elk jaar naar toe. Zij een leuke week en mama nog wat extra tijd voor werk en zichzelf. Win-win lijkt mij zo. Continue reading Meisje voor een week→
Als je kind gendercreatief is gaat er een wereld voor je open. Ineens komen er allerlei zaken voorbij waar je voorheen nooit over had nagedacht. Hoe piemeltjes in badpakken gaan passen bijvoorbeeld, of wat je zegt als de mevrouw in de winkel je zoon aanspreekt met mevrouw. Je gaat je ineens beseffen dat de wereld veel meer in hokjes is ingedeeld dan je voorheen dacht, van roze pagina’s in de Sinterklaasbrochure tot wc’s die thuis wel gewoon voor iedereen zijn. En je gaat anders nadenken over taal. Continue reading Genderneutraaltaal.→
Ik wil het eens met u hebben over gedachten. Niet die van uw kind, maar die van u óver uw kind.
Mijn zoon ging voor het eerst naar school in een jurk. Hij had dat de avond ervoor besloten, na een gesprek waarin we het hadden gehad over meningen van anderen en zijn gevoel erover. We hadden, meer bij toeval eigenlijk, die avond gesproken over zijn wens dat iedereen hem aardig vindt en niemand ooit meer iets naars zou zeggen. Over dat dat mogelijk een wat onhaalbare zaak was, en dat hij misschien beter kon focussen op zijn reactie daarop. We bespraken dat je niet kan controleren wat anderen doen, maar wel kunt veranderen wat jij daar mee doet. Hij besloot dat hij een eenhoorn wilde zijn, different but beautiful, en legde de jurk alvast klaar.
Vandaag is het Skylar’s zesde verjaardag. Het is groot feest. Moeders gaat aan de slag met het maken van taart, er komen slingers en ballonnen, cadeaus en knuffels. Voor volgende week is er voor vriendjes en vriendinnetjes een partijtje in de plaatselijke geitjes boerderij gepland en morgen komen vrienden en familie onze man feliciteren met zijn verjaring. In het kader van zijn toetreding tot het zesjarigen gilde leek het me leuk om een blogje te wijden aan een terugblik op mijn genderkind. Continue reading Sky verjaart – een terugblik→
Afgelopen weekend zijn Skylar en ik andere gendercreatieve kinderen wezen opzoeken. De kinderdag was georganiseerd door Berdache *), een organisatie voor ouders van genderkinderen. Het idee van zo’n dag is dat kinderen door samen te spelen leren dat ze niet de enigen zijn met een genderverhaal. Als bonus zijn er dan een hele bups ouders bij die samen hun verhalen kunnen delen.
Ik had een tijdje geleden aan hem gevraagd of hij dat wat zou vinden, andere kinderen ontmoeten zoals hij. Sky zei toen dat hij dat wel wat zou vinden. Ik merkte de laatste tijd ook dat hij meer vroeg om boekjes over jongens in een jurk, of transgender kinderen. Zelf was ik een beetje aan het twijfelen, omdat ik vermoedde dat het merendeel van de kinderen daar transgender zou zijn, in de zin van, overduidelijk ontevreden met hun lijf (de ‘appels’ zogezegd) en ik me afvroeg of hij daar wel tussen zou passen. Na enig heen en weer mailen met een van de vrijwilligers bleek echter dat de kinderdag bedoeld is voor alle kinderen **) die twijfelen over hun genderidentiteit, ook kinderen die bijvoorbeeld heen en weer wisselen tussen jongetje en meisje en genderfluid genoemd zouden kunnen worden (Zoals deze mooie documentaire laat zien, over Jack uit Canada), of kinderen die er nog niet uit zijn hoe ze zich voelen. Continue reading Genderkinderen ontmoeten→
Op zaterdagochtend schaatsen wij tegenwoordig. Of nu ja, de kinderen. We houden er een bizar strakke planning op na. Half acht: knuffelen in het grote bed (Geen dag mag beginnen zonder knuffelen in het grote bed. Zelfs al heb je je enorm verslapen, moet je nu meteen onderweg naar de belangrijkste vergadering van je leven, er moet en zal geknuffeld worden in het grote bed), tegen acht uur zitten we dan aangekleed aan het ontbijt. Om kwart voor negen zijn we dan met een beetje geluk gevoederd, zijn de tassen ingepakt en gaan we onderweg naar de zwemles van Sky. Tussen negen en kwart voor tien ligt hij in het bad en zit Finnley zich te vervelen op de tribune met een boek. Wij staan aan het einde van de les startklaar met een handdoek in de kleedkamer. Jurre droogt af terwijl ik mijn kind vakkundig in zijn schaatskleding hijs -waarom willen leggings nooit aan over die natte benen!- en om stipt tien uur rijden we richting de schaatsbaan waar we ze net op tijd in de gehuurde kunstschaatsen veteren voor de les die om half elf begint.
Waarna Jurre en ik op een bankje ploffen met de meegbrachte thermoskan thee en koffie om eens te kijken hoe ze het er vanaf brengen. Waarom doen we dit in godensnaam? Continue reading Showschaatsen voor jongens→
This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Strictly Necessary Cookies
Strictly Necessary Cookie should be enabled at all times so that we can save your preferences for cookie settings.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
