Ergens in het voorjaar het ik het hier gehad over mijn gendermoe-zijn. Dat ik nogal eens moe werd van uitleggen, opnieuw uitleggen, rustig ademhalen en maar weer eens uitleggen, hobbels verwijderen en weg effenen. Tussen toen en nu is nogal wat tijd verstreken. De weg tussen ons en de familieleden in kwestie is, weliswaar nog niet volledig geasfalteerd maar al wel redelijk bestraat en goed begaanbaar. Kortom; tijd om daar hier maar eens een update over te schrijven.
Het is weekend en je zit aan een normaal zaterdagochtend ontbijt. Finnley vertelt met een mond vol boterham met stroop over zijn nieuwste ipad spel, Skylar smeert de chocopasta tot aan het heft van zijn mes. Jurre wordt wakker met een grote kop koffie en Lyka ligt nog in bed (stel je voor, om acht uur ‘s ochtends al ontbijten!). Ik probeer er vooral voor te zorgen dat de rommel beperkt blijft tot de keukentafel, en dat ergens diep in de kinderhoofdjes het besef blijft hangen dat ze, misschien, eventueel, als ze later groot zijn, toch echt zullen moeten onthouden dat pas praten als je mond leeg is een beter plan is.
Dan komt het gesprek op muziek, en ons muziek streaming abonnement. “Hé Jur, wist je dat K3 een liejde heeft gemaakt over jongens in prinsessenjurken en meisjes als superman?” Zodra mijn zoon het woord ‘K3’ hoort begint hij te stralen. “Wat, waar, wie, mama! Ik wil K3 luisteren!” Continue reading Moederhormonen
Laat ik het eens over ondergoed hebben
Een beetje vijfjarig gender creatief jongetje hangt samen met een horde meiden aan het klimrek. Rondjes draaien tot je knieën er zeer van doen en kijken hoe lang je ondersteboven kunt blijven. Zo ook mijn Skylar. Het ging zover dat hij onderweg naar de supermarkt of gymnastiekklas eerst langs school wilde om daar aan de rekstokken te hangen.
Dat gaf heerlijke taferelen, zeker toen de zomer weer begon. Zo hing hij op zijn kop aan de rekstok, haren slepend over de grond, rok ondersteboven over zijn buik heen, de spiderman of cars onderbroek er heerlijk onderuit piepend. Continue reading Het onderbroeken debacle
Mijn zoon is vijf.
Twee jaar geleden kochten wij voor hem zijn eerste jurk, nadat hij een aantal keer in de verkleedkist van de bibliotheek was gedoken en daar in een prinsessenjurk weer uit kwam. “Laten we een verkleedjurk voor hem kopen”, dachten wij. Hij was tenslotte drie, zo redeneerden wij, en je kunt je als alles verkleden. Waarom zou hij wel een astronaut en een ninja, maar niet een ijsprinses kunnen zijn? Continue reading Een korte geschiedenis
Had ik ook al weer een zoon of een dochter?
Vandaag pyjama dag. Waarin Skylar zorgvuldig een schoen voor de plus inkleurde in roze, paars en zilver. Hij bij zijn naam ‘meisje’ wilde omcirkelen, al de hele middag danst en het lied ‘pietenliefde’ zingt en na lunchtijd met het boek van de kleine zeemeermin op de bank kroop.
Mijn zoon, die in Frozen nachthemd en met blauwe tiara in, nu ruzie maakt met zijn broer omdat hij de taaitaaipop wilde met het jurkje en het meisjeshaar..
Je zou bijna vergeten dat hij gisteren nog als een Ninja door het huis heen rende om een imaginaire slangenslechterik te vangen.
