Tag Archives: Toekomst

De vruchtbaarheidsdokter

Vandaag hadden we het derde van de belangrijke gesprekken bij het VU. Eerder hadden we de puberteitsmeting en voor de tweede keer diagnostiek gehad. Nu de puberteit officieel begonnen is, hebben we nog een aantal gesprekken. Eentje om te horen wat er uit de diagnostiek kwam, die is volgende week, en eerder eentje met de gynaecoloog, om over vruchtbaarheid en kinderwens te praten bij ons transgender kind.

Transgender en vruchtbaarheid

Ik schreef al in 2019 een stuk over kinderwens, toen Sky vragen ging stellen over seksualiteit en kinderen krijgen, en wat dat potentieel betekent als je transgender bent. Maar nu we (hopelijk) binnenkort gaan starten met de puberteitsremmers is dat gesprek ineens actueler. Die remmers doen namelijk iets met de vruchtbaarheid van je genderkind, en dat is belangrijk om over na te denken. Ook als je kind pas elf jaar is? Ja, juist vóór je aan de remmers gaat beginnen is hier over nadenken nuttig.

Remmen die boel

Eerst even kort: wat doen die puberteitsremmers ook alweer precies?Nou, min of meer precies dat wat de naam al beloofd, puberteit remmers remmen je puberteit, het is een medicijn wat een soort pauzeknop indrukt. Dat is fijn, want dan wordt je transzoon niet (meer) ongesteld en groeien zijn borsten minder, en wordt bij je transgender dochter haar stem niet laag en krijg ze geen baardgroei. Wil je kind later een andere keuze maken en als non-binair of in het oude gender verder? Dan kan je stoppen met de remmers en gaat de puberteit alsnog beginnen. In het nu is er een stopknop, waarin er niets aan het lijf van je kind veranderd waar je kind heel ongelukkig van wordt. Maar dat betekent dus ook een pauzeknop op het rijpen van zaadjes en eitjes. Daarom is het belangrijk om nu alvast na te denken over toekomstige kinderen van je kind, ook al lijkt dat een bizarre vraag op deze leeftijd.

Gesprek met de arts

Aldus was ik op een onzedelijk uur opgestaan om mijn tiener op te halen van logeren bij opa en oma om vervolgens de file in te duiken onderweg naar de gynaecoloog op de genderpoli van het VU. Wonder boven wonder bleek de chocolademelk en cappuccino automaat ook zo vroeg op de ochtend gewoon te functioneren, stel je toch eens voor dat je een gesprek in moet zonder.

De arts kwam meteen ter zake, en vertelde ons dat we het gingen hebben over vruchtbaarheid. Waarom doen we dat nu? Nou, uit onderzoek blijkt dat de meeste*) kinderen die remmers gaan gebruiken daarna ook hormonen gaan gebruiken. Nu kán je, als je wilt, stoppen met de remmers en/of je hormonen**) als je ouder bent, en het mogelijk ietsje makkelijker is om te bepalen of je kinderen wilt. Maar dat stoppen is best moeilijk.

Later pas doen

Als transjongen is het nog wel redelijk te doen, dat vruchtbaarheids verhaal wat uitstellen. Je eicellen worden namelijk al gemaakt bij je geboorte, en zitten daar lekker te zitten, gewoon terwijl je aan de puberteitsremmers zit en ook als je testosteron neemt. Je zou er zelfs voor kunnen kiezen om helemaal niets te doen en je baarmoeder kunnen laten zitten en op een later moment één van de zwangere vaders te zijn die je voorgingen. Maar ook als je dat niets vindt zijn er opties, je eitjes kan je in laten vriezen bijvoorbeeld. Wel moet je daarvoor zestien zijn, omdat eitjes oogsten niet iets is als appels plukken, en het best een zware en vervelende behandeling is.

Sky is een transmeisje, en bij haar is het vruchtbaarheidsverhaal ietsje anders. Zaadjes moeten rijpen, in een zaadbal. Dat gaan ze pas doen als je goed pubert, en dat was nu juist wat we wilden vermijden. Maar het is niet alsof er geen keuzes zijn als je wel graag biologische kinderen wilt. Je kunt namelijk zaadjes laten invriezen. Nu zitten daar wel wat haken en oogjes aan, en dat is nu precies waarom je daar nu al over na moet denken.

Nog niet aan de remmers

Ten eerste moet er zaad zijn om in te vriezen. Daar heb je een zaadbal voor nodig van minimaal 10 ml. (Erm.. Milliliters? Hoe weet je hoeveel je hebt? Lees even de samenvatting van het bezoek aan de kinderarts in mijn vorige blog) Als je jong bent en aan het begin staat van je puberteit dan ben je daar mogelijk nog niet. Als je nu al met remmers begint, en daarna met hormonen verder gaat en wacht tot je ouder en wijzer bent om iets te besluiten over kinderen krijgen, dan moet je op dat moment dus stoppen met al die dingen en wachten tot je zaadjes weer gaan rijpen. Het enige is, ze weten niet precies wanneer dat is. Dat kan na 3 maanden, maar ook pas na 2 jaar, of misschien zelfs nooit. Ook gaat die mooie zaadfabriek dan mogelijk ook andere dingen in je lijf veranderen, zoals die gehate lage stem of je baard geven. Helaas is het niet zo dat de puberteit een draaiboek volgt en braaf in logische stappen je lijf gaat veranderen.

Je kunt ook nu niét met de puberteitsremmers gaan beginnen en wachten tot je bij de 10 ml bent. Dan hoef je nergens mee te stoppen, en dat is mogelijk stukken makkelijker. Of misschien ben je al bij of boven die milliliters en wil je vooral weten: hoe krijg ik die zaadjes in een vriezer?

Zaad naar het vriesvak

Daar zijn grofweg twee methodes voor. De theoretisch makkelijkste weg is het zelf opwekken van een zaadlozing, masturbatie. Zaadjes in een potje, onderweg naar een lab, daar kiezen ze de mooiste eruit, en die gaan in een rietje in een hele, hele, hele koude vriezer. Maar ja, je bent trans, en als de piemel je beste vriend was was je mogelijk dit blog niet aan het lezen, ***) dus mogelijk gruwel je bij het idee van masturberen.

Dan bestaat er ook zoiets als een operatie om zaadjes uit je bal te halen. Daar hoef je, in tegenstellen tot eicellen oogsten, geen medicijnen voor je gebruiken, en ook geen zestien voor te zijn. Ze halen onder narcose een klein beetje zaadbalweefsel weg, en halen daar de zaadjes uit. Wederom gaat dat naar een mooi lab, die zoeken de prachtigste eruit en de boel gaat in de vriezer. De vriezer overigens, die vergoedt niet elke verzekering. Het heeft zin om van te voren te checken welke verzekering wat vergoed.

Geen kind is ook oké

De arts vertelde ons dat je op korte termijn een afspraak kunt maken om zaadjes in te vriezen als je op de 10 ml zit. Het is dus niet zo dat je maar moet wachten en wachten en al helemaal je hele mannelijke puberteit moet hebben doorlopen voordat je zaadjes in kunt vriezen. Zeker invriezen na masturbatie kan heel snel. De operatie variant duurt soms langer, omdat die in een ander ziekenhuis plaatsvind. ****)

Maar voor sommige kinderen is het idee dat ze mogelijk vermannelijken zo naar dat het hele idee van wachten absoluut niet op hun lijstje staat. Dan maar onvruchtbaar, I don’t care. Op zich is het hebben van een biologisch eigen kind ook niet zaligmakend. Ik ken ouders van prachtige adoptiekinderen, wonderschone peuters van donor eicellen en enorme liefde van ouders voor hun pleegkinderen. Er zijn meer wegen naar Rome, en als je helemaal geen kinderen wilt word je wie weet ook gelukkig van een hond.

De toekomst

De aandacht van Sky was al een beetje aan het wegglippen, en de arts had pas een kwartier gepraat. Gelukkig voor ons hadden we wat te friemelen mee, en wisten we een hoop van deze dingen al. Als jij nu ook van het aandachtstekort-type bent, of gewoon heel slecht geslapen hebt die dag: er komt een brief in je dossier, die kan je als je inlogt gewoon lezen, waarin de informatie die de arts gaf nog eens staat. Plus, je bent dit verhaal aan het lezen. De rest van het internet heeft ook een hoop informatie. Over wat je kunt doen met die ingevroren zaadjes en eitjes bijvoorbeeld.

Voor Sky en andere transvrouwen heb je de mogelijkheid tot het krijgen van een baby als je een partner hebt met een baarmoeder, waarbij je het dan ontdooide zaad kunt insemineren of er bijvoorbeeld behandelingen als ICSI op kunt loslaten. Als je een kind wilt maken met iemand die ook ballen heeft is dat ietsje ingewikkelder. Dan moet je ook nog ergens eitjes vandaan halen, en een lieve draagmoeder om de baby te laten groeien. Absoluut niet onmogelijk, maar wel ingewikkelder. Ook omdat de kwaliteit van ingevroren zaadjes, zeker van jonge pubers, soms echt wel minder kan zijn dan die uit de ballen komen van de partner die nog gewoon een piemel heeft.

Als transman kan je dus zoals ik al zei zelf je eigen spruit krijgen als je je baarmoeder nog hebt. Dat kan door te stoppen met de testosteron, of door de eitjes die je mogelijk hebt ingevroren te gebruiken. Als je een partner met een baarmoeder hebt, dan kan die er ook voor kiezen om jou eitje te bevruchten met donorzaad en die baby in diens buik te laten groeien.

Keuzestress

Pff.. wat een hoop informatie! En wat een keuze om te moeten maken als je nog zo jong bent! Wat handig is om te weten is dat je als ouder van een transkind (mede)verantwoordelijk bent voor die keuze als je kind nog minderjarig is. Lees je dus in. Praat met je kind. Luister een podcast. Denk erover na. Sommige kinderen zijn er heel duidelijk over, en soms weet je het even allemaal niet. Vraag nog een gesprek aan met de gynaecoloog als je vragen hebt. Niets is fout.

Onze keuze

Onze dochter is er al heel lang heel duidelijk over. Ze wil géén eigen kinderen. Ze wil geen masturbatie, ze wil geen zaadjes invriezen. Ze wil vooral absoluut niet dat ze nog langer wordt, of dat haar stem gaat zakken. En wij snappen het wel. Ik denk dat het voor haar mogelijk belangrijker is om niet bijna twee meter lang te zijn, om zeker weten niet de lage stem te hebben die bij Finnley ook al zo vroeg zakte, om fysiek zo meisjesachtig als mogelijk te zijn. Dat al die dingen voor haar belangrijker zijn dan het krijgen van biologisch eigen kinderen. Jurre en ik hadden het vaak besproken, en waren tot de conclusie gekomen dat wij het voor haar ook niet wilden.

Kan het zijn dat ze hier in de toekomst anders over denkt. Jazeker. Niemand weet wat de toekomst brengt. Skylanne is 11 jaren jong, en wie weet bestaat er over twintig jaar wel baarmoedertransplantaties of andere dingen waar we nu niet eens van kunnen dromen. Maar voor nu denk ik dat wij voor ons de juiste keuze maken met de informatie van nu.

De cappuccino is op en het gesprek is ten einde. De arts heeft alles gezegd wat die wilde zeggen, en wij hebben alle vragen gesteld die we wilden vragen. Tijd om weer naar huis te gaan. Nu ja, na een allerlaatste beker chocolademelk. Ze heeft twintig hele minuten stil moeten luisteren naar een ingewikkeld gesprek tenslotte.

*) Meer dan 90%, aldus de arts. Ik heb geen onderzoek paraat om dat te staven, maar het klinkt niet onlogisch.

**) Het gebruik van hormonen is mogelijk een blog op zich. In deze is in een notendop belangrijk: als je transjongen bent (met een baarmoeder en eierstokken), dan heb je als je testosteron gebruikt geen remmers meer nodig. Als je transmeisje bent, heb je als je oestrogeen krijgt nog wél remmers nodig, omdat je zolang je je ballen hebt nog wel testosteron blijft maken, en dat spul helaas sterker is in zijn effecten, en zonder de remmers je alsnog mannelijke kenmerken zal krijgen.

***) Let wel, er zijn ook echt wel transvrouwen zonder immense hekel aan hun piemel! Ieder mens is anders, en iedereen kan een andere mate van dysforie bij zijn lijf ervaren. Je lijf ontdekken als je puber bent is niets raars, en mag ook gewoon als je transgender bent, en masturberen is nóoit raar, ook als je uiteindelijk ervoor kiest om een vagina te willen.

****) Dit geldt voor het VUmc. Hoe het in het Radboud of in gent zit weet ik niet. Mogelijk zijn daar de mogelijkheden anders.

Kort intermezzo over een man in een jurk

 

Ik kijk in mijn momenteel wat spaarzame vrije tijd wat televisie. Van de week was dat Uitzending Gemist, een aflevering van Je Zal Het Maar Zijn over travestie. Jeroen, die we ergens in Amsterdam ontzettend mooi zien opleven als hij Marloes mag worden, vertelt dat hij eigenlijk graag vaker met een jurk door het leven zou gaan. Ineens stel ik me Finnley voor. Hoe zou hij later zijn als man?

Continue reading Kort intermezzo over een man in een jurk

Adviesgesprek bij de genderpoli van het VUmc

 

Dinsdag hadden we onze laatste afspraak van het diagnostisch traject bij het VUmc. Dit adviesgesprek bij de genderpoli was bedoeld om ons te vertellen wat ze gezien hebben bij Skylanne in de afgelopen maanden en wat hun adviezen zijn voor de toekomst. Het was op het heerlijke tijdstip van 9 uur ’s morgens gepland, zodat we om 7 uur al in de auto zaten ondanks eventuele files toch op tijd te zijn. Continue reading Adviesgesprek bij de genderpoli van het VUmc

Wachtlijsten in de transgenderzorg

 

Vorige week ging het in de media over de wachtlijsten voor transgenderzorg. De wachttijden ware al een tijdje behoorlijk lang, maar nu zouden de wachttijden bij de genderpoli van het VUmc oplopen naar anderhalf jaar voor kinderen en jongeren, en tot wel twee jaar bij volwassenen. Belangenorganisaties voor transgenders, zoals Transvisie en Transgender Netwerk Nederland  trokken aan de bel , iemand uit de lotgenotengroep van ouders van genderkinderen sprak met Hart van Nederland, er werden kamervragen gesteld. Toen ik alle postjes op mijn tijdlijn voorbij zag komen voelde ik me echter vooral een beetje opgelucht. Wat was ik blij dat Sky nog zo jong was en wij al bij het VU begonnen waren! Wij hadden niet zo heel veel last van de wachtlijsten in de transgenderzorg. Maar ik wil er toch wat over kwijt. Continue reading Wachtlijsten in de transgenderzorg

Dag tegen de homofobie en transfobie

 

Afgelopen week was het één van de twee dagen per jaar dat wij de regenboogvlag uithangen. Naast de Coming Out dag in Oktober was het gisteren de Internationele dag tegen homofobie, transfobie en bifobie (IDAHOT). Ik probeer dan mijn steentje bij te dragen om de zichtbaarheid van regenboogmensen te vergroten. We maakten een heleboel (vooral gekke (wat is dat toch, dat zodra je een camera op mijn kinderen richt, er vanzelf scheve grijzen, uitgestoken tongen en rollende ogen komen? Zou het een virus zijn?)) foto’s met de kinderen onder de vlag, spamden twitter en Instagram vol en ik kleurde voor het goede doel zowel mijn ogen als mijn nagels in regenboogkleuren. Continue reading Dag tegen de homofobie en transfobie

Loslaten bij de genderpoli

 

Jurre kwam toch nog ietwat vermoeid terug van de genderpoli gisteren. Het is vakantie en ik had een ochtend kindvrij achter mijn knutseltafel, waar ik zou beginnen aan de verjaarskaart die ik elk jaar in elkaar zet voor onze kinderen. Zodoende was mijn man met beide kinders naar Amsterdam getogen. Sky zou wat testen gaan doen om haar binnenste bloot te leggen en Finn zou wat tijd met papa hebben. Nadat Skylanne mee was genomen een kamertje in had hij wat lijsten in zijn handen gedrukt gekregen. Of hij die even wilde invullen, voor het einde van het onderzoek klaar graag. Nu ben ik een ontzettend geëmancipeerde vrouw, en dus heb ik de broek aan in huis als het op het invullen van lijsten over onze kroost aankomt. (Mogelijk heeft het feit dat ik, door onze iets minder geëmancipeerde rolverdeling als het op werken aankomt, het meeste thuis ben bij die kroost er ook iets mee te maken, evenals mijn neiging tot overal controle over willen houden, wat mogelijk af en toe ietwat ongezonde trekjes kan vertonen*), maar dat laten we nu even buiten beschouwing.) Continue reading Loslaten bij de genderpoli

Transgender met gescheiden ouders

 

Enige tijd geleden sprak ik een kennis van een kennis. Hij kent iemand met een zoontje dat meisjesdingen leuk vindt en wat met zichzelf in de knoop zit. Mogelijk hadden ze een genderkind. Ze hadden het kind aangemeld bij het genderteam om te kijken wat die voor hen zouden kunnen doen. Dat bleek nog best een gedoe om het allemaal geregeld te krijgen, omdat het mannetje woonde bij moeder en haar nieuwe vriend, en vader ook bij de behandeling moest zijn. Sterker nog, zo zei de kennis, wist je dat 28% van de gescheiden ouders niet tekent voor de behandeling omdat ze er samen niet uitkomen? Continue reading Transgender met gescheiden ouders

Transgenders in de sport.

 

Het is lente, en niet alleen in de ogen van de tandarts assisitente. Verregende tweede paasdag nog in een waas van dikke druppels en hadden we zodoende eindelijk tijd om eens iets in ons nieuwe huis te klussen, afgelopen weekend waren er toch tropische temperaturen van wel bijna twintig graden. Een mooi moment om het eens te hebben over de vroege lente activiteit bij uitstek: schaatsen.

Continue reading Transgenders in de sport.

Diagostiek bij de genderpoli van het VUmc

Een tijdje terug schreef ik over ons eerste gesprek bij de genderpoli. Na die intake bij het Vumc gingen we met een informatiepakket weer naar huis. Er kwam wat wachtweken. Tegen de tijd dat ik me af ging vragen of ze ons vergeten waren kreeg ik een SMS. “Hierbij herinneren wij u aan uw afspraak bij de Genderpoli van het Vumc. Morgenochtend om half tien.” W00t! Morgen?! De brief was, ondanks alle verhuis telefoontjes en nieuw adres emails waarschijnlijk alsnog op ons oude adres binnen gekomen. We regelen in allerijl iets voor Finnley en tuffen in alle vroegte richting Amsterdam

Continue reading Diagostiek bij de genderpoli van het VUmc

Het nut van klagen bij de genderkliniek

Vandaag wil ik even afstappen van de genderboot van ons leven en wat vertellen over fietsen, heuvels en tegenlicht. Ik werd namelijk gisteren gebeld door het VUmc. Waarom werd ik gebeld door het ziekenhuis? Omdat ik het nodig vond om te klagen bij de genderkliniek. Nu ga ik daar zo meteen meer over vertellen, maar wat me vooral opviel is dat de dame aan de telefoon mij meldde dat er maar heel weinig mensen klagen. Dat zette mij aan het denken, en als ik ga denken, dan komen we via een tak, een vliegtuig, een stuiterbal en een theekopje nog wel eens bij een blog uit. Continue reading Het nut van klagen bij de genderkliniek